Nederlands
Informatie
Charlotte (45), Philip (52) en Mies (5) Martijn verhuisden vorig jaar van een groot nieuwbouwhuis op het Java-eiland in Amsterdam naar een woonboot in de Oudeschans, een brede gracht in het oude centrum van Amsterdam. "Het Java-eiland is goed wonen, maar een beetje saai", zegt Philip Martijn, net als zijn vrouw werkzaam in de televisiewereld. "Je hoort en ruikt de stad, maar je bent er niet echt. Voor winkels en horeca moet je het eiland af."
Nu wonen ze "in de armen van de stad", zegt Charlotte Martijn. Boodschappen doen ze nu vlakbij, meestal op de biologische markt op zaterdagochtend op de Nieuwmarkt. Dochter Mies gaat om de hoek in de Nieuwe Uilenburgerstraat naar dezelfde school waar 85 jaar geleden ook haar oudste oma leerde lezen en schrijven. En als ze willen weten hoe laat het is, hoeven ze maar op te kijken naar 'Malle Jaap', de zestiende-eeuwse Montelbaanstoren die vanuit elk vertrek op de boot te zien is.
Wonen op water is avontuurlijk en romantisch, zegt de familie Martijn. Philip: "Geen buren, het is een beetje alsof je buiten woont."
Dochter Mies voert de eenden graag en zit 's zomers op het dek als een koningin te zwaaien naar de vele passerende rondvaartboten. Minder vrolijk wordt de familie van de jaarlijkse Canal Parade van Gay Pride. De lawaaiige grachtenparade is een goede reden om de deur op slot te doen en te vertrekken naar het buitenhuisje in Noordwijk.

Compact op het water
Wonen op water vergt een bepaalde alertheid, zeggen de bewoners van het 25 meter lange stalen vrachtschip. Voor hun dochter maakten zij meteen een hek rond het achterdek, dat als terras dienst doet. Al gauw merkten ze ook dat een drijvend huis kwetsbaar is voor insluipers. Charlotte Martijn heeft al een keer een rondscharrelende junk van boord verjaagd. Een ander nadeel is dat hun boot om de drie, vier jaar voor inspectie en onderhoud twee weken naar de werf moet. "Maar we hebben het hier vooral fijn", zeggen ze.
Hun vorige huis was strak en industrieel ingericht, beton en staal domineerden. Op de boot is het interieur volgens de bewoners eerder 'knus'. Naast wit domineren paars en roze. Voordat ze de boot betrokken, verbouwde de familie haar nieuwe onderkomen. In de boot werd alles gewit en de houten vloer geschuurd en donker gebeitst. Een timmerman timmerde een keuken, een bedstee, kastenwanden en een slaapkamer voor hun dochter.
Met een oppervlakte van 90 vierkante meter ter beschikking was het passen en meten, zeggen de bewoners. Maar een rondgang maakt duidelijk dat voor alle voorzieningen plek is gevonden. In de keuken is een vaatwasser en een 6-pitsfornuis ingebouwd, er staat een grote tafel, een houtkachel, een grote 'opastoel' en de piano.
In het slaapkamergangetje is plek gemaakt voor een was- en droogcombinatie, een koelkast en een vriezer. In de badkamer is naast de douche ook ruimte gevonden voor een riant ligbad. En voor in de boot is een woonkamer met een speelhoek voor hun dochter, ingebouwde boekenkasten en een grote flatscreentelevisie.
Kleiner wonen heeft voordelen, zegt Charlotte. "Ik ben dol op brocantes en kwam vroeger vaak met iets moois thuis. Nu we zoveel kleiner wonen doe ik nooit meer impulsaankopen. Er kan gewoon niets meer bij." Philip: "En omdat het anders zo'n zootje wordt, ruim ik hier mijn kranten altijd op."
De eerste winter aan boord was ouderwets koud. Elektrische dekens bleken geen overbodige luxe. En bij de eerste stevige nachtvorst maakten ze een beginnersfout: ze vergaten het thermolint rond hun waterleiding aan te zetten en zaten een ochtend zonder water. Maar ze leren snel, zegt Philip Martijn: "We zijn landrotten met zeebenen geworden.
In dit artikel word beschreven hoe mensen het beleven op het water. Het is natuurlijk een grote stap om op het water te gaan wonen en daar zitten verschillende voor en nadelen aan. Nederland is het land van de dijken en daar horen natuurlijk ook woonboten bij!
